Heyheyy!

Het is alweer lang geleden dat ik een blog heb geschreven. 3 weken geleden was ik voor een weekendje thuis. Het was zo fijn om iedereen weer te zien, om wat bij te praten en natuurlijk carnaval te vieren.

Teruggaan was dan ook su-per lastig, maargoed, na een dag was dat gevoel ook weer voorbij.

Het weekend na carnaval was Remko bij mij, en hebben we San Sebastian, Getxo en Bermeo bezocht. En natuurlijk heb ik Remko ook Bilbao laten zien. Het was zo fijn om hem te kunnen laten zien waar ik al 4 weken lang over praatte!

Na deze 2 toch wel gekke weken realiseerde ik me hoe fijn ik het vind om vrienden en familie om me heen te hebben. Iets wat ik in het kleine dorpje Bakio niet had. Ik dacht dat ik de eerste weken moest wennen in het gezin, maar het familiegevoel kwam echt niet. Ik voelde me vaak alleen, kon mijn vriendinnen niet vaak opzoeken door het vreselijke openbaar vervoer, en de communicatie verliep slecht.

Toen heb ik besloten om op zoek te gaan naar een nieuwe familie. Een familie bij wie ik me wel welkom voel, en die op een betere locatie wonen.

Het moment dat ik dit moest gaan vertellen aan mijn hostfamilie was vre-se-lijk, maar ik wist dat dit het beste was.

Ik heb in de week die volgde 4 gesprekken met mogelijke gastfamilies gehad. Ze kwamen uit Tenerife, Bilbao (centrum), Valladolid en Elche. Eentje sprong er echt bovenuit, ons eerste gesprek hebben we na een uur moeten afkappen, terwijl we nog lang niet uitgepraat waren! Dat zei voor mij al genoeg. Ik heb in 7 weken nog niet een gesprek gehad met mijn hostmoeder in Bakio dat te vergelijken was met deze. Ik was ZO enthousiast en wou het liefst het eerste vliegtuig naar Alicante pakken.

Gelukkig was mijn gevoel wederzijds. Die zelfde dag kreeg ik nog het bericht dat ik meer dan welkom was. En zo voelde ik me ook!

Het eerste gesprek was pas 6 dagen geleden. En ben nu al hier, in Elche!!

Ik ben met een dubbel gevoel vertrokken. Aan de ene kant kon ik niet wachten om mijn nieuwe host-family te ontmoeten, maar aan de andere kant moest ik ook mijn lieve vriendinnen in Bilbao gedag zeggen. Maargoed, dat hoort erbij.

Dag 1 was TOP. Ik voel me zó welkom. het hele gezin stond op me te wachten op het vliegveld. Vanuit daar zijn we naar een restaurant aan zee gereden voor te lunchen. We hebben enorm leuke gesprekken en de kids zijn su-per lief!

Ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt, en kijk uit naar de 3 maanden die nog komen gaan. Want een ding is zeker, ik wil echt nog niet naar huis. Au-pair zijn is niet alleen zorgen voor kinderen. Het is ook de grote zus zijn in een Spaans gezin, de Spaanse cultuur leren kennen en nieuwe mensen ontmoeten. I LOVE IT ??

Kus, Maud