Hee hoi hallo 't is heej met mich!

Zoooo, mijn eerste 4 weken zitten er alweer op! tijd voor een nieuwe blog, die dit keer net wat anders is dan de voorgaande.

Laat ik beginnen bij het begin. 3 maanden voor mijn vertrek naar Spanje wist ik dat dit weekend het moeilijkste weekend van allemaal zou worden. Het weekend waarin ik voor het eerst enorm heimwee zou krijgen en graag bij mijn vrienden en vriendinnen zou zijn om carnaval te vieren. Toch had ik ervoor gekozen om het een jaartje over te slaan, omdat naar Spanje gaan een grote droom was.

Al weken voor ik vertrok was Joyce me onderhand elke dag aan het vragen of ik al naar een retourtje Bilbao - Dusseldorf had gekeken met carnaval. Mijn antwoord was dan altijd: 'ik zou het zo graag willen, ik weet hoe kut het word om op een zaterdag thuis te zitten wetende dat iedereen op de parade is. Maar ik ga het dit jaar overslaan. Remko wil misschien komen met carnaval, dus het komt wel goed'.

Maargoed, toen Remko mij in mijn eerste week Spanje vertelde dat hij het weekend na de carnaval kwam, begon ik na te denken. Wat moet ik dan doen om me niet alleen te voelen? Hier carnaval vieren? Denk het niet, dat lijkt in de verste verte niet op 'ozze carnaval'. Ik heb het op dat moment maar even laten gaan. Tot dat Tiffany mij vertelde dat ze carnaval ging vieren in Duitsland en tegen mij zei: Ga naar huis voor een weekendje en verras je vrienden en familie!

Dat idee is niet meer uit m'n hoofd gegaan. Ik appte Remko met mijn idee, en het eerste wat hij zei was: lijkt het je wel slim? Wil je dan nog wel terug? Jazeker, ik heb het hier enorm naar mijn zin, dus na de carnaval terug vliegen moet niet zo'n groot probleem zijn.

Ik ging kijken naar vliegtickets van vrijdag tot en met zondag, en al snel vond ik er een. Maar om nou in week 2 aan mijn hostmom te vragen of ik een dag vrij kon zijn omdat ik een weekendje naar huis wou voelde gek. Toen heb ik toch maar besloten om het niet te doen. 'Gewoon' Facebook, Snapchat en Instagram uitzetten en dan komt het wel goed.

Maar mijn gedachte veranderde alweeeer toen mijn hostmom zei dat ik 4 en 5 Maart vrij was. WAT? 4 EN 5 MAART? DAT IS MET CARNAVAL. DAT BETEKEND DUS DAT IK VRIJDAG HEEN KAN GAAN EN DINSDAG TERUG. O-MIJN-GOD. Meteen besprak ik mijn idee om thuis carnaval te vieren met haar, en zijn we samen gaan kijken naar vluchten. Die waren nog helemaal niet zo goedkoop als een retourtje Madrid, omdat dit niet zo'n populaire stad is. Maar goed, kostte wat het kost wou ik gaan.

Een paar dagen later heb ik Pien ingelicht, over mijn idee. We waren zoooo blij! Maar.... Onder de voorwaarde dat zij stil zou zijn tegen de rest. Stil zijn tegen Sam, mam, opa en oma, Joyce en Wendy, Benthe en de rest van mijn vrienden en vriendinnen. Want die wou ik verrassen! Ik heb al wat vriendinnen gevraagd wat ze met carnaval gaan doen. Hun reactie was meteen HOEZO? Uhhhhh gewoon ben nieuwschierig, ben al de hele tijd carnavalsmuziek aan het luisteren en krijg al heimwee als ik aan volgend weekend denk. Ha-ha sorry meiden, natuurlijk deed ik dat om jullie te peilen. Sorry Joyce, sorry Wendy, sorry Sam... ;)

het is inmiddels zondag 24 Februari, wat betekend dat ik over 5 dagen terug vlieg. Ik kan niet wachten op de reactie van vrienden en familie, en natuurlijk die van Sam. Voor nu is het nog even mijn mond houden, hoe moeilijk dat ook is. Maar des te leuker word het moment dat ik iedereen weer ga zien.

1Maart: HET IS ZOVER YAAAAAAY

Ik heb een vreselijke vlucht geboekt met een overstap in Mallorca, dit was de enige vlucht die te vinden was op vrijdag.

Op dit moment (9.30) ben ik aan het wachten in Mallorca. De overstap is lang en ik verveel me kapot.

Omdat ik de afgelopen week zo enthousiast was heb ik het ook tegen Sem en Rene verteld. Samen met Sem wou ik een plan verzinnen hoe we iedereen zouden gaan verrassen. Maargoed, om iedereen op dezelfde plaats te krijgen is onmogelijk, en daarbij zullen ze dan wel weten wat er gaat gebeuren. Sem komt me straks ophalen op het vliegveld, en dan rijden we eerst langs Sam, opa en oma en natuurlijk mam! Ik ben ZO zenuwachtig en ZO benieuwd naar hun reactie.

Ik ga maar stoppen met het schrijven van deze blog.

LIEVE VRIENDEN EN FAMILIE, TOT STRAKS ??

Kus, Maud