Eerste weken in Elche

Heeee hallo! Daar zijn we weer! 

2 weken geleden kwam ik hier enorm zenuwachtig aan op het vliegveld van Alicante. Ik wist niet wat me te wachten stond. Het enige wat ik hoopte was dat de klik met het gezin beter zou zijn als met mijn vorige gezin. 

De eerste dag ben ik met mijn hostmoeder op pad geweest, we hebben wat rondgereden door de omgeving en zijn samen gaan lunchen. Een goede manier om elkaar goed te leren kennen! 

Op dag 3 begon voor mij mijn 'werk' als au-pair. Maar, als je doet wat je leuk vind voelt niks als werken. De kinderen zijn enorm lief en rustig. Soms is het nog lastig met de communicatie, omdat ze nog niet heel goed engels spreken. Maargoed, ook daarvoor ben ik hier, om hun engels te leren. Zij vinden het ook maar al te leuk om mij spaanse woordjes te leren. Wantja, hoe handig is het als Maud spaans kan en wij geen engels hoeven te leren?! Duh. 

In de eerste week heb ik de buren leren kennen, zij hebben ook een au-pair (Fanny)! De kinderen van de buren en mijn hostkindjes zijn vriendjes, dus ook Fanny en ik spenderen aardig wat tijd samen. Elke ochtend lopen we samen naar school. Een feestje voor de kids en ook wij vinden dat wel gezellig natuurlijk!

Afgelopen weekend hebben we veel tijd doorgebracht met vrienden en familie. Ik kon merken dat er veel verschillen zijn tussen het Baskenland en hier. De mensen hier zijn meer gastvrij, open en aardig, maar vooral veeeeel relaxter. Spreek je om 2 uur af voor een lunch? Dan beginnen we om 3. Moet je werken tot 5? Dan stop je om 6, misschien 7. Het enige waar je echt op tijd moet zijn is school en werk. Typisch Spaans dus. Dit was iets waar ik enorm aan moest wennen omdat ik iemand ben die er altijd voor zorgt dat ze op tijd is.

Voor de rest is alles hier meer dan top. De familie is zo lief, ik voel me hier echt thuis! Ik mag wel zeggen dat ik in 2 weken een betere band heb opgebouwd dan in 7 weken met mijn andere familie. 

Ook ben ik weer gestart met zwemmen, zooooooo fijn. Het grote sportcomplex van Elche ligt bij mij om de hoek, ideaal dus. Aanstaande maandag heb ik mijn tweede spaanse les. Werd weer hoog tijd om dat op te pakken, want communiceren in het Spaans blijft lastig. Ze praten ZO SNEL. Nadat ik 10 minuten heb geprobeerd mensen te begrijpen geef ik het op.

Gisteren was het jongste kindje jarig. Vroeger versierde mam het huis voor ons, dus dacht, nu doe ik hetzelfde voor deze familie! De hele keuken hong vol met vlaggetjes, balonnen en slingers. Hij vond het geweldig! De hele middag en avond waren er vrienden en familie. 

Wat we verder gaan doen dit weekend? Geen idee. Misschien gaan we naar een restaurant, naar alicante, of hiken in de bergen. Ik ben gewend om van te voren plannen voor het weekend te maken. Hier maken ze die last minute. 

Voor nu ga ik mijn blog afsluiten!

Kus, Maud

Bakio -> Elche

Heyheyy!

Het is alweer lang geleden dat ik een blog heb geschreven. 3 weken geleden was ik voor een weekendje thuis. Het was zo fijn om iedereen weer te zien, om wat bij te praten en natuurlijk carnaval te vieren.

Teruggaan was dan ook su-per lastig, maargoed, na een dag was dat gevoel ook weer voorbij.

Het weekend na carnaval was Remko bij mij, en hebben we San Sebastian, Getxo en Bermeo bezocht. En natuurlijk heb ik Remko ook Bilbao laten zien. Het was zo fijn om hem te kunnen laten zien waar ik al 4 weken lang over praatte!

Na deze 2 toch wel gekke weken realiseerde ik me hoe fijn ik het vind om vrienden en familie om me heen te hebben. Iets wat ik in het kleine dorpje Bakio niet had. Ik dacht dat ik de eerste weken moest wennen in het gezin, maar het familiegevoel kwam echt niet. Ik voelde me vaak alleen, kon mijn vriendinnen niet vaak opzoeken door het vreselijke openbaar vervoer, en de communicatie verliep slecht.

Toen heb ik besloten om op zoek te gaan naar een nieuwe familie. Een familie bij wie ik me wel welkom voel, en die op een betere locatie wonen.

Het moment dat ik dit moest gaan vertellen aan mijn hostfamilie was vre-se-lijk, maar ik wist dat dit het beste was.

Ik heb in de week die volgde 4 gesprekken met mogelijke gastfamilies gehad. Ze kwamen uit Tenerife, Bilbao (centrum), Valladolid en Elche. Eentje sprong er echt bovenuit, ons eerste gesprek hebben we na een uur moeten afkappen, terwijl we nog lang niet uitgepraat waren! Dat zei voor mij al genoeg. Ik heb in 7 weken nog niet een gesprek gehad met mijn hostmoeder in Bakio dat te vergelijken was met deze. Ik was ZO enthousiast en wou het liefst het eerste vliegtuig naar Alicante pakken.

Gelukkig was mijn gevoel wederzijds. Die zelfde dag kreeg ik nog het bericht dat ik meer dan welkom was. En zo voelde ik me ook!

Het eerste gesprek was pas 6 dagen geleden. En ben nu al hier, in Elche!!

Ik ben met een dubbel gevoel vertrokken. Aan de ene kant kon ik niet wachten om mijn nieuwe host-family te ontmoeten, maar aan de andere kant moest ik ook mijn lieve vriendinnen in Bilbao gedag zeggen. Maargoed, dat hoort erbij.

Dag 1 was TOP. Ik voel me zó welkom. het hele gezin stond op me te wachten op het vliegveld. Vanuit daar zijn we naar een restaurant aan zee gereden voor te lunchen. We hebben enorm leuke gesprekken en de kids zijn su-per lief!

Ik ben blij dat ik deze keuze heb gemaakt, en kijk uit naar de 3 maanden die nog komen gaan. Want een ding is zeker, ik wil echt nog niet naar huis. Au-pair zijn is niet alleen zorgen voor kinderen. Het is ook de grote zus zijn in een Spaans gezin, de Spaanse cultuur leren kennen en nieuwe mensen ontmoeten. I LOVE IT ??

Kus, Maud

Carnaval in Spanje?.....

Hee hoi hallo 't is heej met mich!

Zoooo, mijn eerste 4 weken zitten er alweer op! tijd voor een nieuwe blog, die dit keer net wat anders is dan de voorgaande.

Laat ik beginnen bij het begin. 3 maanden voor mijn vertrek naar Spanje wist ik dat dit weekend het moeilijkste weekend van allemaal zou worden. Het weekend waarin ik voor het eerst enorm heimwee zou krijgen en graag bij mijn vrienden en vriendinnen zou zijn om carnaval te vieren. Toch had ik ervoor gekozen om het een jaartje over te slaan, omdat naar Spanje gaan een grote droom was.

Al weken voor ik vertrok was Joyce me onderhand elke dag aan het vragen of ik al naar een retourtje Bilbao - Dusseldorf had gekeken met carnaval. Mijn antwoord was dan altijd: 'ik zou het zo graag willen, ik weet hoe kut het word om op een zaterdag thuis te zitten wetende dat iedereen op de parade is. Maar ik ga het dit jaar overslaan. Remko wil misschien komen met carnaval, dus het komt wel goed'.

Maargoed, toen Remko mij in mijn eerste week Spanje vertelde dat hij het weekend na de carnaval kwam, begon ik na te denken. Wat moet ik dan doen om me niet alleen te voelen? Hier carnaval vieren? Denk het niet, dat lijkt in de verste verte niet op 'ozze carnaval'. Ik heb het op dat moment maar even laten gaan. Tot dat Tiffany mij vertelde dat ze carnaval ging vieren in Duitsland en tegen mij zei: Ga naar huis voor een weekendje en verras je vrienden en familie!

Dat idee is niet meer uit m'n hoofd gegaan. Ik appte Remko met mijn idee, en het eerste wat hij zei was: lijkt het je wel slim? Wil je dan nog wel terug? Jazeker, ik heb het hier enorm naar mijn zin, dus na de carnaval terug vliegen moet niet zo'n groot probleem zijn.

Ik ging kijken naar vliegtickets van vrijdag tot en met zondag, en al snel vond ik er een. Maar om nou in week 2 aan mijn hostmom te vragen of ik een dag vrij kon zijn omdat ik een weekendje naar huis wou voelde gek. Toen heb ik toch maar besloten om het niet te doen. 'Gewoon' Facebook, Snapchat en Instagram uitzetten en dan komt het wel goed.

Maar mijn gedachte veranderde alweeeer toen mijn hostmom zei dat ik 4 en 5 Maart vrij was. WAT? 4 EN 5 MAART? DAT IS MET CARNAVAL. DAT BETEKEND DUS DAT IK VRIJDAG HEEN KAN GAAN EN DINSDAG TERUG. O-MIJN-GOD. Meteen besprak ik mijn idee om thuis carnaval te vieren met haar, en zijn we samen gaan kijken naar vluchten. Die waren nog helemaal niet zo goedkoop als een retourtje Madrid, omdat dit niet zo'n populaire stad is. Maar goed, kostte wat het kost wou ik gaan.

Een paar dagen later heb ik Pien ingelicht, over mijn idee. We waren zoooo blij! Maar.... Onder de voorwaarde dat zij stil zou zijn tegen de rest. Stil zijn tegen Sam, mam, opa en oma, Joyce en Wendy, Benthe en de rest van mijn vrienden en vriendinnen. Want die wou ik verrassen! Ik heb al wat vriendinnen gevraagd wat ze met carnaval gaan doen. Hun reactie was meteen HOEZO? Uhhhhh gewoon ben nieuwschierig, ben al de hele tijd carnavalsmuziek aan het luisteren en krijg al heimwee als ik aan volgend weekend denk. Ha-ha sorry meiden, natuurlijk deed ik dat om jullie te peilen. Sorry Joyce, sorry Wendy, sorry Sam... ;)

het is inmiddels zondag 24 Februari, wat betekend dat ik over 5 dagen terug vlieg. Ik kan niet wachten op de reactie van vrienden en familie, en natuurlijk die van Sam. Voor nu is het nog even mijn mond houden, hoe moeilijk dat ook is. Maar des te leuker word het moment dat ik iedereen weer ga zien.

1Maart: HET IS ZOVER YAAAAAAY

Ik heb een vreselijke vlucht geboekt met een overstap in Mallorca, dit was de enige vlucht die te vinden was op vrijdag.

Op dit moment (9.30) ben ik aan het wachten in Mallorca. De overstap is lang en ik verveel me kapot.

Omdat ik de afgelopen week zo enthousiast was heb ik het ook tegen Sem en Rene verteld. Samen met Sem wou ik een plan verzinnen hoe we iedereen zouden gaan verrassen. Maargoed, om iedereen op dezelfde plaats te krijgen is onmogelijk, en daarbij zullen ze dan wel weten wat er gaat gebeuren. Sem komt me straks ophalen op het vliegveld, en dan rijden we eerst langs Sam, opa en oma en natuurlijk mam! Ik ben ZO zenuwachtig en ZO benieuwd naar hun reactie.

Ik ga maar stoppen met het schrijven van deze blog.

LIEVE VRIENDEN EN FAMILIE, TOT STRAKS ??

Kus, Maud

WAUW de eerste twee weken zijn voorbij gevlogen.

Hola!

Zo stom dat ik de afgelopen weken geen blog heb bijgehouden. Het zal veel worden om alles te vertellen!

Vrijdag 1 februari ben ik aangekomen in het toen nog super regenachtige Bilbao. Ik werd opgehaald door mijn 'hostmom' en zijn vanuit het vliegveld naar Durango gereden voor een lunch met de ouders. Het was heel erg leuk, maar communiceren met deze mensen was enorm lastig aangezien ze geen woord engels speken. Maar met gebaren heb ik duidelijk kunnen maken dat de lunch enorm lekker was en dat ik me welkom voelde. De dag erna ben ik meteen naar de stad gegaan om een meisje uit frankrijk te ontmoeten. Dit was ondanks de flinke hagel een enorm gezellige dag! Het gaf me een goed gevoel om te weten dat ik hier niet 'alleen' ben.

Gelukkig bleef de hostmoeder nog een aantal dagen bij mij, zodat ik er niet meteen alleen voor stond. In deze dagen heeft ze me laten zien hoe alles eraan toe gaat bij hun thuis. Veel verschillen zijn er gelukkig niet!

Ook heb ik in deze week eindelijk de Canadese au-pair ontmoet waar ik al heel lang contact mee heb. Met haar ben ik een middag gaan winkelen, en hebben we een terrasje gepakt bij het Guggenheim museum.

Verder ben ik op zoek gegaan naar een school om de Spaanse taal te leren. Want je-mig. Ik begrijp er geen zak van. Het lastige is dat veel mensen hier Baskisch spreken. Dit is een streektaal die vergelijkbaar is met het friese dialect. Mensen die niet in het Baskenland zijn geboren verstaan er helemaal niks van. Laat staan ik. Er is geen een woord dat ook maar een beetje lijkt op het normale Spaans. Gelukkig spreken de meeste mensen ook gewoon Spaans, dus ik hoop dat ik na een aantal weken les me een beetje verstaanbaar kan maken. Soms sta ik met mijn mond vol tanden als iemand in het Spaans bijvoorbeeld de weg vraagt. Want 1. Ik versta je amper, en 2. De weg weet ik ook niet.

Afgelopen zaterdag ben ik naar de beroemde brug genaamd 'san juan de gaztelugatxe' geweest, hier is een gedeelte van de serie Games of Thrones opgenomen! Ik had al veel foto's voorbij zien komen, dus het was een van de plekken die ik enorm graag wou bezoeken. Samen met Shannon en Tiffany ben ik aan een wandeling van ongeveer 2 uur begonnen. Maar o mijn god, wat voor een wandeling. Het was super zwaar, want er was geen een vlak gedeelte. alles was of berg af, of super stijl berg op. Gelukkig was het de moeite waard de 241 trappen op te lopen. Het uitzicht was adembenemend mooi! Rond 10 uur zijn we de stad in gegaan voor de nodige drankjes. Hier heb ik nog een andere au-pair uit Amerika ontmoet!

De tweede week begon het echt, het werken als au-pair. Gelukkig bevalt het me super goed, en is de moeder tevreden! De dagen met de kleintjes vliegen voorbij en de spaanse les bevalt goed! Vanmiddag ga ik naar de stad met een andere au-pair om nog wat dingen te bezichtigen die we nog niet gezien hebben.

Al met al zijn deze twee weken voorbij gevlogen! Ik voel me inmiddels wel een beetje thuis hier!

Groetjes uit Bilbao XXXXXXXX

LETS GO

Hola,

Vraag me niet waarom, maar ik vind het tijd om m’n laptop erbij te pakken terwijl ik zit te wachten bij de gate. Eigenlijk wou ik dit vastleggen op camera, maar om nu tegen dat ding te gaan lullen voelt vreemd met een zaal vol mensen.

EINDELIJK is het zo ver. Mijn reis naar Bakio kan beginnen. Ik had nooit verwacht dat ik er zo klaar voor zou zijn, en dat ik me zo goed zou voelen. Het afscheid was natuurlijk lastig, maar Kiki had me voorbereid op het aller ergste, dus uiteindelijk viel het allemaal wel mee. Heb nog even gejankt toen ik de trappen op liep, maar er staat wat moois te wachten.

De afgelopen dagen bestonden alleen maar uit etentjes en leuke dingen. Ik heb van Pien en Benthe enorm waardevolle fotoboeken gekregen. Daarnaast word m’n telefoon volgespamd met de liefste berichtjes van vrienden en familie. Zo fijn!

Over 25 minuten is het zo ver, dan stap ik het vliegtuig in. Een half jaar Spanje, wie had dat verwacht. Ik niet. De droom is er al een jaar, maar had nooit verwacht dat ik deze na zou jagen. Mijn hostfamilie komt me ophalen op het vliegveld. Ik ben enorm benieuwd hoe het daar zal gaan, hoe het eruit ziet en hoe de communicatie zal verlopen de eerste dagen. Ik hoop dat ze niet constant Spaans zal praten, want dan word ik gek.

Ik hou jullie op de hoogte!

Kus, Maud

Mijn reis naar Spanje start bijna!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Zoals vele van jullie al weten ben ik al een tijdje na aan het denken over een reis naar Spanje. Toen het een aantal maanden geleden weer in me op kwam, heb ik me ingeschreven bij Travel Active als au-pair. Daar kreeg ik een aantal formulieren die ik in moest vullen over mezelf en waarom ik juist dit graag wou. het invullen van de papieren, Engels test en nog een voorbereidingsworkshop duurde ongeveer een maand. Toen op zoek naar een passend gezin. Waar in Spanje? Geen idee. De meeste au-pairs zaten toch een beetje in het zuiden van Spanje, dus ik zou wel zien welk gezin zich meldde.

Een week later kreeg ik een mailtje waar in stond dat ik mijn eerste match had. Super blij natuurlijk, maar het was iets totaal anders dan wat ik me had voorgesteld. Een gezin dat woont in de buurt van Bilbao, bestaande uit 3. Moeder, zoon (6) en nog een jongetje (3maanden). Het eerste wat in me opkwam was. Je-zus, Bilbao? Waar ligt dat nou weer. Toen ging ik het weer opzoeken, niet zonnig. Wat moet ik daar nou weer mee?! Ik heb wat onderzoek gedaan naar de omgeving, en werd steeds enthousiaster. Zeker over het gezin, wat enorm leuk op me overkwam.

Strond nerveus toch maar een mailtje gestuurd omdat ik toch wel erg enthousiast was geworden. En ja hoor, een dag later had ik mijn eerste gesprek met de moeder. Ik had een hele lijst opgesteld met vragen die ik wou stellen. Toen we aan het skypen waren, was er binnen no-time een half uur voorbij en had ik nog geen vraag gesteld! Het klikte vanaf het begin enorm goed. Een dag later heb ik haar laten weten dat ik enorm graag bij hun gezin zou willen werken als au-pair. Ik was door het dolle heen, maar het besef dat ik 1 Februari naar Spanje zou vliegen was er totaal niet.

Nu is het 21 Januari en duurt het nog maar 12 dagen voor ik vertrek. Ik heb al een etentje gehad met wat meiden, en er gaan er nog veel komen. Het voelt niet als een 'afscheids-diner' maar gewoon, als een leuk etentje. Het besef is er nog steeds niet. Wel heb ik er ENORM veel zin in, en kijk ik ernaar uit om nieuwe dingen te doen. De Spaanse cultuur en nieuwe mensen leren kennen, de taal leren en natuurlijk veel ervaring op doen als au-pair!

Het komende half jaar zal ik jullie hier op de hoogte houden van mijn leven in Spanje.

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Maud